Hiszpania to popularny kierunek nie tylko dla turystów, ale także dla osób poszukujących długoterminowego zakwaterowania. Wynajem mieszkania w tym kraju wiąże się z określonymi przepisami prawnymi, które regulują zarówno prawa, jak i obowiązki wynajmujących oraz najemców. W artykule przedstawiamy kluczowe aspekty hiszpańskiego prawa dotyczącego wynajmu nieruchomości.
Podstawa prawna
Podstawowym aktem prawnym regulującym wynajem mieszkań w Hiszpanii jest Ley de Arrendamientos Urbanos (LAU), czyli Ustawa o Najmach Miejskich. LAU rozróżnia dwa główne rodzaje umów najmu:
- Najem na cele mieszkaniowe (arrendamiento de vivienda) – dotyczy wynajmu nieruchomości przeznaczonej na stałe miejsce zamieszkania.
- Najem na cele inne niż mieszkaniowe (arrendamiento para uso distinto del de vivienda) – obejmuje np. wynajem nieruchomości na działalność gospodarczą lub wynajem krótkoterminowy (turystyczny).
Wynajem turystyczny
Wynajem turystyczny podlega innym przepisom niż wynajem na cele mieszkaniowe. Każda wspólnota autonomiczna w Hiszpanii może określać szczegółowe regulacje dotyczące wynajmu krótkoterminowego, w tym obowiązek rejestracji nieruchomości w rejestrze turystycznym czy spełnienia określonych standardów jakości.
Czym jest najem turystyczny?
Najem krótkoterminowy, turystyczny odnosi się do wynajmu nieruchomości na okres zazwyczaj nieprzekraczający 90 dni, w celach turystycznych. Jest to alternatywa dla hoteli, która zyskała na popularności dzięki platformom takim jak Airbnb czy Booking.com.
Najem ten jest szczegółowo regulowany przez przepisy regionalne każdej wspólnoty autonomicznej.
Licencja turystyczna – kluczowy wymóg
Każda osoba chcąca wynajmować nieruchomość w Hiszpanii na cele turystyczne musi uzyskać licencję turystyczną (licencia turística) wydawaną przez lokalne władze.
Wymogi dotyczące licencji różnią się w zależności od regionu, ale najczęściej obejmują:
- Rejestrację nieruchomości w odpowiednim rejestrze turystycznym prowadzonym przez władze lokalne lub regionalne.
- Spełnienie minimalnych standardów jakości, takich jak wyposażenie nieruchomości, odpowiednia liczba łazienek, wentylacja czy dostępność internetu.
- Opłatę administracyjną za wydanie licencji.
- Zgodność z regulacjami wspólnoty mieszkaniowej, jeśli nieruchomość znajduje się w budynku wielorodzinnym. Wspólnoty mogą ograniczać wynajem turystyczny, np. zakazując tego typu działalności w swoich statutach.
Kary za brak licencji niezbędnej do wynajmu mieszkania w Hiszpanii
Wynajem nieruchomości bez wymaganej licencji turystycznej może skutkować nałożeniem wysokich kar administracyjnych, które w niektórych regionach (np. Katalonii czy na Balearach) wynoszą nawet do 90 000 euro.
Podatek od wynajmu turystycznego. Wynajem mieszkania w Hiszpanii a podatki
Dochody z wynajmu krótkoterminowego podlegają opodatkowaniu jako dochód z działalności gospodarczej. Właściciele muszą zgłaszać przychody do hiszpańskiego urzędu skarbowego (Hacienda) i odprowadzać VAT (w niektórych przypadkach).
Wspólnoty mieszkaniowe i wynajem turystyczny
Wynajem krótkoterminowy w budynkach wielorodzinnych może być ograniczony przez wspólnoty mieszkaniowe. Właściciele lokali wspólnoty mieszkaniowej mają możliwość zagłosowania nad zakazem wynajmu turystycznego, pod warunkiem uzyskania większości 3/5 głosów właścicieli.
Praktyczne wskazówki dot. wynajmowania mieszkania w Hiszpanii
- Upewnij się, że masz licencję turystyczną, zanim zaczniesz wynajmować nieruchomość
- Zapoznaj się z lokalnymi regulacjami – przepisy różnią się znacząco w zależności od regionu.
- Ustal zasady z najemcami – np. dotyczące godzin ciszy nocnej, liczby gości czy korzystania z części wspólnych.
- Zgłoś dochody z wynajmu – regularne rozliczanie podatków z minimalizuje ryzyko kontroli i kar finansowych.
Podsumowanie
Najem krótkoterminowy w Hiszpanii to doskonały sposób na wykorzystanie potencjału nieruchomości, zwłaszcza w atrakcyjnych turystycznie lokalizacjach. Jednakże wiąże się to z licznymi regulacjami i wymogami, w tym uzyskaniem licencji turystycznej, która jest obowiązkowa w większości regionów. Aby uniknąć problemów prawnych i administracyjnych, warto dokładnie zapoznać się z przepisami i skonsultować się z prawnikiem specjalizującym się w prawie nieruchomości.